'On the road again..!'

Vanmorgen zouden we vertrekken om 08.00 uur want een aardige rit weer voor de boeg en dus vroeg ontbijten om 07.15 uur. De meiden kwamen ons zoals elke ochtend ophalen om daarna samen naar de ontbijtzaal te gaan en het gezicht van Roxy stond niet op ‘ha gezellig’….

Gisteravond waren we in het hotel aangekomen, het weer was betrokken en zelfs chill, dus we konden helaas niet het zwembad in. We zijn toen met elkaar aan het blog begonnen in het hotel en voor het gemak in het hotel gaan eten (wat we trouwens elke dag tot nu toe nog gedaan hebben). Rox en Niek hadden allebei een Tom Yam soep, een Thaise soep. Een soep die Roxy al kende, maar nu zaten er groene dingen in die voor haar leken op soort kleine sperzieboontjes. Maar helaas, dit waren lombok rawits. Dat zijn heel erg hete groene pepertjes. Ze had er op één gebeten (gelukkig niet doorgeslikt) maar wel de pitjes in haar mond en ze stond direct helemaal in de fik! Zo erg! Blussen met van alles, maar het duurde wel even voor het een beetje minder werd in haar mond en keel.

Vanmorgen werd ze om 05.00 uur wakker met pijn in haar buik en last van diarree. En een heel rommelige buik. Bleek ook. Geen heftige diarree, maar gewoon een reactie op het eten van gisteravond denken wij. Maar ze was duidelijk niet lekker, en ook bang dat dit het begin was van de ‘Bali-belly’ en diarree door voedselvergiftiging. Met het ontbijt heeft ze een klein beetje gegeten en gewapend met een zakje met bananen die we aan de keuken gevraagd hadden, zijn we toch op pad gegaan.

Vandaag ging de rit verder omhoog door de bergen naar het eiland Samosir, midden in het Tobameer. Het Tobameer is eigenlijk een kolossaal kratermeer, ontstaan na een verwoestende uitbarsting 70.000 jaar geleden van de supervulkaan Toba.

Onderweg gingen we door het gebied van de Bataks. Dit zijn verschillende volkeren groepen (in totaal 6 stammen) die aan elkaar verwant zijn, met elk een eigen taal en zijn overwegend Christelijk. Wij hebben het Batak dorpje Dokan bezocht en zijn binnen in een bewoond typisch Batak ‘longhouse’ geweest. Het zijn huizen op palen die je via een houten trap aan de buitenkant betreedt. Eenmaal binnen is er een grote ruimte verdeeld in een soort open kamers. In het huis dat wij bezocht hebben wonen 8 gezinnen met elkaar! Ieder in een deel van de ruimte, met een eigen gedeelte waar gekookt wordt. Elk gezin één slaapkamer voor de volwassenen achter een gordijntje en de kinderen slapen daarvoor op de grond. Het plafond was heel laag (wij moesten overal bukken), daarboven zijn vides. Die werden gebruikt als opslagruimtes. En daarboven en hele hoge open ruimte wat de nok van het huis en dak is. Buiten is de toilet (gat in de grond) en als men in de nacht de grote boodschap moet doen, dan wordt er ergens in de vloer van het huis een plank weggeschoven en kun je je behoefte doen (dat dan uiteraard onder het huis op de grond valt….). We waren erg onder de indruk van de (kleine) ruimte voor 8 gezinnen en ook hoe laag het is. En hoe knap eigenlijk dat zij in harmonie dus met elkaar in deze ruimte al jaren zo leven. En in relatieve donkerte. Want geen ramen in de huizen, alleen de openingen aan de voor- en achterkant (de ingangen van de woning) zorgen voor licht in de grote ruimte.

Hierna gingen we verder om de waterval Sipiso Piso te gaan bekijken. Indrukwekkend. Waar komt dat water allemaal vandaan vraag je je af. En de kracht waarmee! Heel mooi. Dit water stroomt uiteindelijk het Tobameer in.

Heerlijk geluncht met elkaar in de omgeving. Weer een uitgebreide Indonesische lunch voor 4 personen inclusief drankjes omgerekend net € 6,50!

Door naar de volgende waterval in Efrata. Wellicht nog imposanter dan de eerdere waterval.

Toen de minivan weer in en via bochtige wegen naar beneden richting de brug die ons van het vaste land van Sumatra naar het eiland Samosir zou brengen.

Was een dag met aardig wat kilometers, zeker voor Roxy. Zij voelde zich de hele dag heel naar. Maar de diarree lijkt tot nu toe gelukkig mee te vallen. Maar vooral een rommelige buik. Morgen gaan we op Samosir rondtoeren, maar alleen in de ochtend hebben we besloten, zodat we in de middag lekker vrij zijn en kunnen relaxen.

Tot blogs!