'Weer een lekker dagje strand en duiken..!'

Vandaag werd Marcel niet om 07.00 uur opgehaald maar om 06:30 uur. Ja, je moet iets over hebben om mooie dingen te doen en te zien. Vandaag zijn tweede duikdag maar ook zijn laatste duikdag; om decompressieziekte te voorkomen mag je minimaal 18 uur na de laatste duik niet vliegen. Nog beter is het om na een intensieve duikvakantie de eerst 24 uur niet te vliegen. Nu zijn twee dagen met zes duiken toch best wel intensief voor Marcel, dus hierna voldoende rust pakken voor het vliegen. Vandaag van Marcel een nieuw duikverslag:

‘Vandaag was de bestemming Nusa Penida, een klein eilandje ten oosten van Bali. Op Nusa Penida zijn er diverse duikstekken waar je mooi kan duiken, en vandaag zou het een klapstuk worden. Als alles mee zit, dan gaan we voor de reuzenmanta’s en de (on)bekende Mola-Mola. De reuzenmanta’s kent iedereen wel; grote adembenemende slagschepen met een grote bek en twee horens, die zwevend en zwierend door het water zoeven. De Mola-Mola is de maanvis of klompvis en is de grootste bekende beenvis, met een monsterachtige kop. Niet moeders mooiste, maar door zijn aparte afmeting (meer hoog dan lang) heel uniek. Ook vandaag met de ‘duikbus’ opgehaald en naar Padang Bay gereden. Daar aan boord gegaan van een snelle, mooie boot en op naar Nusa Penida.

Onze eerste duikstek zou Crystal Bay zijn, maar hier was het al zo druk met boten en duikers dat we snel zijn door gevaren naar Manta Point, wat verder naar het oosten ligt aan de zuidkant van dit eiland. Met hetzelfde trio als gisteren ook nu weer naar beneden en ja hoor, op ongeveer 10 meter diepte op het eerste poetsstation, meldden zich de eerste twee manta’s. Volgens de duikleider vinden manta’s het prettig om boven de luchtbellen te zwemmen en dat bleek ook wel. Al snel bevonden we ons onder een 10-tal manta’s. Het is zoals al eerder gemeld adembenemend hoe gracieus deze dieren zich voortbewegen in het water. Met die grote bek van hun, is het net of je in een sciencefiction film zit. Zo mooi. Vooral als op een gegeven moment een grote manta met een donkere zwarte bovenkant van ongeveer 3,5 meter van rechts met ‘open mond’ op je komt afgezwommen. Ik moet dit helaas beschrijven, omdat bij het bekijken van de videobeelden achteraf bleek, dat de opnamestand op slow motion stond… jammer, maar helaas!?! Tussen de drie poetsstations was het op een gegeven moment een komen en gaan van deze gracieuze dieren. En ja hoor, op het einde van de duik bleek ook nog eens onderwater dat het geheugenschijfje vol was, doordat alles is opgenomen in die slowmotionstand. Hierdoor waren de bestanden een stuk groter, waardoor het geheugenschijfje sneller volraakte… tsja jammer nummer twee!

De tweede duik was op Crystal Bay, dus even weer een half uurtje terug varen, want daar waren Mola Mola’s gespot op eerdere duiken. Tijdens de briefing werd er wel aangegeven dat er onderwater een behoorlijke stroming zou zijn en dat je niet voorbij je duikgids mocht zwemmen. Nu met een andere duiker (Joe uit Engeland) in onze groep naar beneden gegaan en na een minuut of 15 word ik aangetikt en geeft hij aan mij het bekende ‘niet OK’ teken aan. Ik zie dat hij niet meer tegen de stroming in kan zwemmen en zich met grote ogen kijkend met één hand aan een stuk rots vasthoudt. Ik grijp hem onder de oksel en met mijn linkerhand ook maar houvast gezocht aan een stuk rots of koraal, want ja veiligheid gaat voor alles. Ik moest ook extra bijvinnen met mijn benen om ons beiden stabiel aan de rots te houden. Ondertussen was Wilan, de duikgids samen met Blake (uit Australië) ook bij ons en gezamenlijk hebben we Joe een beetje ‘uit de wind’ kunnen houden. Gelukkig ging zijn ademhaling weer naar beneden en na zijn OK teken zijn we nog een stukje verder gezwommen naar een grote rots, maar hier moesten we omkeren omdat de stroming te sterk was en we ook al op 100 bar zaten om nog veilig terug te keren naar de boot. Geen Mola-Mola met deze duik, maar dus wel als rescue duiker kunnen spelen…

Na de lunch aan boord met Nasi Campur en kroepoek, naar PED Point in het noorden gevaren en daar onze laatste en mijn laatste duik gedaan. Dit werd een stroom duik, dus in vergelijking met de tweede werd dit een makkelijke. Zoals vaak, de mooiste dingen kom je het laatste tegen! Naast de diverse scholen vis en mooie koralen, een zwart witte platstaart ringslang gezien, gevolgd door een stukje verderop een grazende zeeschildpad van ongeveer 1,5 meter. Even later zien we een grote tonijn langschieten. Op de terugweg een kleine tonijn en een nieuwsgierige zeeschildpad die op ons afzwom. Al met al vandaag drie mooie duiken die ik kan toevoegen aan mijn logboek. Jammer dat ik niet met jullie de beelden kan delen.’

Mooi verhaal van een mooie dag voor Marcel.

Danique, Roxy en ik zijn vanmorgen Sanur in gegaan. Bij Danique is haar huid van het verbranden van gister al weer hersteld, maar zij wilde voor de zekerheid vandaag niet vol in de zon. Maar bij mij zijn mijn plekken van verbranding aan de voorkant en ook een plek in mijn hals nog echt vurig. Gewoon gister niet goed ingesmeerd. Dus ik een beetje ingepakt met een blouse die de boel een beetje bedekt en verder niet de zon in. Dus vanmorgen lekker winkeltjes gekeken en een ijskoffietje gedaan met z’n drieën.

Op Ubud waren meer ateliertjes en aparte winkeltjes. Hier zijn meer spa’s voor beauty- en massagebehandelingen. We hebben in het centrum ook nog ergens geluncht. In de loop van de middag naar het strand gegaan, waarbij ik het meest in de schaduw heb gezeten met een shirt aan. Wij hebben alle drie ook weer een massage gedaan. Hoe fijn.

Toen iedereen van ons klaar was met hun planning, massage en duiken, zijn we lekker uiteten geweest bij een restaurant op de boulevard.

Tot blogs!