'We discovered Sumatra, Java & Bali...!'

Inmiddels zijn we weer thuis.

Vrijdag op Bali nog een heerlijke laatste dag gehad. Gelukkig een lange dag, want we werden pas om 17.00 uur opgehaald om naar de airport te gaan. Dus nog lekker aan ons kleurtje kunnen werken. We hadden een vlucht om 20.00 uur van Denpasar naar Singapore. En vervolgens een vlucht om 23.55 uur van Singapore naar Amsterdam.

Denpasar airport op Bali is een heel groot vliegveld, en druk! Niet normaal druk! Hele lange rijen voor de security. En even zo lange ‘Efteling’ rijen voor de douane! We hebben heel veel tijd dus in de rij gestaan, met als gevolg dat we eigenlijk nog maar een half uur hadden voor dat we moesten boarden. Dus even snel ergens een sandwich gehaald, want we moesten ook nog eten! Die sandwich naar binnen gepropt en toen naar de gate. En daar hoorden we al snel dat onze vlucht vertraging had van eerst 20 minuten. Later zou dat 30 minuten worden. Allemaal niet bijster veel, maar wel als je met de overstap in Singapore maar één uur en 15 minuten de tijd hebt. Dan wordt het met 30 minuten vertraging ineens best spannend.

Uiteindelijk zijn we om 21.00 pas vertrokken en kwamen we op Singapore om 23.15 uur aan. En bleek dat de gate voor de vlucht van Singapore naar Amsterdam een heel stuk lopen was volgens een medewerker van de airport. Dus wij als een speer lopen naar die gate. En dat was inderdaad heel ver lopen! Iedereen van onze vlucht vanaf Bali die door moest naar Amsterdam ook haastend naar die gate. Eigenlijk niet te doen. Nog net niet rennen. We hebben een korte video hiervan geüpload. Toen we bij de gate kwamen was het 23.30 uur en was het boarden al begonnen. Toen wij daar aankwamen waren we zo’n beetje de laatste die het vliegtuig in gingen. Zo niet relaxt!! Mijn god! Dus zitten, gordels om en toen gingen we taxiën. Dat. En toen begon de terugvlucht naar Amsterdam van 13 uur. Gelukkig was het nu een rustiger vlucht dan de heenreis. Nu bijna geen turbulentie. We hebben ook allemaal af en toe een beetje geslapen. En vanmorgen 07.00 uur gelukkig veilig geland op Schiphol, waar Nico stond om ons op te halen.

En zo zit onze reis er op. We hebben genoten, en was heel speciaal. Voor een deel back to the roots. Marcel heeft gevonden waar hij naar zocht. Qua plaatsen maar zeker ook qua gevoel, hij en wij voelden ons thuis. De Indonesiërs zijn gastvrij en open en makkelijk benaderbaar. En zeker ook naar Nederlanders en Indo’s toe zonder wroeging, gewoon aardig. En daarnaast was het ook een verrijkende reis qua kennis over de wereld. Het is goed om te zien hoe het elders anders gaat, en goed om te zien dat andere delen van de wereld armer zijn dan waar wij wonen. Dat is iets wat ons alle vier in Sumatra heel erg is opgevallen. De eenvoud en armoede daar. Mensen bezitten qua huis vrij weinig en vaak niet meer dan een vierkante half open schuur. Bijvoorbeeld ons bezoek aan het batakhuis in het dorpje Dokan. Dat heeft om die reden ook indruk gemaakt. Met 8 gezinnen in een huis zonder enig comfort. Het is daar gewoon. En dan die eindeloze gastvrijheid en vriendelijkheid.

En het beeld dat wij hadden bij Indonesië van het land van de sawa’s is uitgekomen. Want waar je ook keek met name op Sumatra en ook op het platteland van Java waren sawa’s. En het beeld van de mannen met becaks klopt ook. Ook die zie je volop in Indonesië. De natuur is schitterend, en de orang-oetans waren ontroerend mooi om te zien. En gelukkig gelukt, want met een jungle trekking weet je het maar nooit of je ze ziet. 

We hebben het allerlekkerst gegeten in het gebied van de Minangkabau. Daar twee keer in een restaurant gegeten waar de heerlijkste gerechtjes op tafel kwamen en we daar gewoon van konden ‘snoepen’. Zoooo smaakvol! Zalig. Daar heb zelfs ik sommige gerechtjes met mijn handen gegeten, en dat wil wat zeggen. Een van de leukere plaatsjes vonden wij verrassend genoeg Sawahlunto. Dat is de geboorteplaats van Marcels vader en om die reden al speciaal. Maar met het steenkoolmijnmuseum in het centrum als bezienswaardigheid hing er in het plaatsje verder ook een hele leuke sfeer. Heel gemoedelijk en knus. En daar ook fijn contact gehad met de plaatselijke bevolking en ook heel lekker lokaal gegeten.

Uiteraard was op Java het bezoek aan de erebegraafplaats in Semarang waar Marcels opa begraven ligt ook speciaal. Van Yogjakarta hebben we door gebrek aan een goede gids (of meer tijd om zelf dingen uit te zoeken) helaas te weinig gezien. Dat vinden we heel jammer. Want voor zover we stukjes vanuit de auto konden zien en beoordelen leek het ons wel een leuke stad. De Borobudur daar was mooi, en Prambanan nog mooier. En gelukkig hadden we in Malang wel een leuke gids en hebben we die plaats daardoor dus wel beter kunnen bekijken en vonden wij ook zeker de moeite waard met de gekleurde wijk Kampung Jodipan. En op Java was de Bromo toch ook wel een hoogtepuntje. Hoewel wij er qua excursies doorheen zaten, en de tocht naar het viewpoint bijna hels vonden, en Marcel naar de top van de Bromo alleen is geklommen, hebben we zeker achteraf wel een heel goed gevoel bij het bezoeken van de Bromo. Toen we op die caldera stonden en op dat moment met onze lichamelijke ongemakken en vermoeidheid zaten zagen we de schoonheid er niet helemaal van. Vooral achteraf zien we nu hoe bijzonder deze plek eigenlijk is en zijn we blij dat we daar ondanks alles wel geweest zijn.

Want we hebben heel veel gedaan en gezien in een beperkte tijd. Dat was de opzet, maar bleek achteraf soms wel zwaar. Vooral de twee dagen veel kilometers maken op Sumatra waren afzien. En was het even niet zo leuk dat reizen…. Daar hebben we het wel getroffen met een hele fijne gids en een super chauffeur. En behalve dat ze goed waren in wat ze ‘moesten’ doen, waren ze ook gezellig en hebben we lol met hun gehad. En daardoor ook heel veel lol in de minivan. Veel lol met elkaar, maar zeker ook met de gids en chauffeur dus.

Hoe anders was dat jammer genoeg op Java. Daar hadden we alleen een chauffeur. En met hem hadden we een mindere klik. En op een reis zoals wij dat gedaan hebben is die klik wel van belang bleek. Maar toch van de excursies daar genoten en de extra gids die onze reisagent later nog geregeld had voor Malang maakte een hoop goed.

En als mooie afsluiter nog de zes dagen Bali. Die waren bedoeld om bij te komen van alles en dat is ook helemaal gelukt. Bali kwam precies op tijd en duurde ook precies lang genoeg om te relaxen.

Tot slot nog even over het bloggen. Het was leuk om te doen. En ik merk zelf nu al dat het ook fijn is dat we dit gedaan hebben. Op het moment van de reis zelf is het leuk en een fijne tool om dingen met jullie te delen. Maar nu achteraf is het zeker ook heel waardevol voor onszelf. Want ik heb gister en vandaag al weer stukjes terug zitten lezen en had ik al ‘ohh ja….!’ momenten. Zeker als je zo aan het reizen bent ga je van de ene bezienswaardigheid naar de andere en raken bijzondere plekken of momenten naar de achtergrond. Het blog dan teruglezend herbeleven wij zelf de reis weer een keer. Wat zeker ook leuk aan het blog is, zijn jullie reacties. Echt! Elke ochtend checkten we als eerste de blog app om jullie reacties te lezen. Zo leuk! Jullie enthousiasme maakte onze reis nog een stukje meer bijzonder. Want door jullie ogen zagen wij wat een mooi avontuur wij aan het beleven waren. Dus top en jullie bedankt hiervoor!

Ik ga afsluiten anders blijf ik bloggen. Hoewel……ik bedenk me net…… wisten jullie dat:

… de muggen daar gewoon door kleding heen prikken.

… en de muggenbeten op tepels kunnen lijken.

… en dat DEET bij ons niet lijkt te werken.

… de lucht van nasi goreng in de ochtend niet altijd lekker valt.

… je dus naar een croissant en een beschuitje kunt verlangen.

… we zeven vluchten hebben gehad deze vakantie.

… het in NL weer afkicken is om niet in het Indonesisch te praten.

… de trein in Indonesië heel modern is en er zelfs treinpolitie in uniform aan boord is.

… er voor veel functies meerdere mensen tegelijkertijd aan het werk zijn in Indonesië.

… Sumatra écht groen is en één groot oerwoud lijkt.

… we in de ecolodge in Bukit Lawang wel stromend water hadden, maar dan alleen koud, en dat koud ook echt koud is.

… ze op Sumatra hond eten, en honden gehouden worden tot ze geslacht worden, net als kippen bijvoorbeeld.

… ze op zondag met honden die niet gegeten worden op varkens jacht gaan in het oerwoud, en we trucks vol met manden met honden en jagers voorbij hebben zien rijden.

… ze in Indonesië links rijden op de weg.

… we in Indonesië vaak miljonair waren.

… de Bataks op Sumatra mensen aten.

… mannen minder hard lijken te werken dan vrouwen.

… we batikken leuk vinden en graag een workshop daar hadden gedaan in het atelier.

… de bananen daar kleiner zijn dan hier en anders zijn qua structuur.

… wij doerian geproefd hebben en je daar ook van op de wc ruikt naar die vrucht.

… Jakarta binnenkort niet meer de hoofdstad is.

… we na 18 dagen Sumatra en Java nog weinig kleur hadden.

… we in Sumatra om 04.30 uur in de ochtend gewekt werden of door de moskee of door hanen.

… het algemeen overal erg warm en vochtig was, behalve op de hogere gelegen plaatsen want daar was het koeler.

… we nog steeds niet begrijpen dat we niet autoziek zijn geworden met de vele kilometers en hoogteverschillen in de auto.

… Marcel zijn snor af heeft moeten scheren voor het duiken anders liep zijn masker vol met water.

… en dat dat een gek gezicht was.

… we het blog met z’n vieren gemaakt hebben.

… Petra de Reporter was, en Roxy de foto en video editor was, geholpen door Niek en Marcel

… we het blog en jullie reacties ook gaan missen.

… we blij zijn dat we deze reis met elkaar hebben kunnen maken.

Tot horens!