'We made it with a bumpy flight...!'

'Wat een vlucht, wat een dag!

Onze vlucht stond voor woensdag 11.15 uur in de ochtend gepland, maar storm Poly kwam ineens om de hoek 'waaien'. Dus werd het ineens spannend of we überhaupt wel zouden vertrekken op die dag en tijdstip. En zeker spannend, omdat we een tussenstop hadden in Singapore van maar anderhalf uur om vervolgens door te vliegen naar Medan, Sumatra.

We hadden geen meldingen gekregen dat onze vlucht vertraagd of geannuleerd was, dus in de vroege morgen zijn we naar Schiphol gereden, gebracht door Nico (de vriend van Danique). Daar aangekomen zagen we op de borden dat heel veel voornamelijk Europese vluchten geannuleerd waren, maar onze vlucht nog gewoon volgens schema zou vertrekken. Dus wij de koffers inchecken en toen we daar stonden bij de balie kregen we het eerste NL-Alert dat zei dat iedereen in Noord-Holland geadviseerd werd om binnen te blijven in verband met de storm! Binnen blijven met de storm in Noord-Holland??? En ligt Schiphol ook niet in Noord-Holland? Serieus? En wij stonden gewoon in te checken om te gaan vliegen? Zien jullie het voor je? Relaxt blijven family, relaxt blijven haha. Even later krijgen we de volgende NL-Alert! Serieus? In de vertrekhal van Schiphol kregen wij eigenlijk weinig mee van hoe erg het was, maar op internet de nieuwsberichten bekijkend bleek het echt heftig. Maar onze vlucht zou nog gewoon gaan....

En zo geschiedde ook....! We zijn eigenlijk praktisch volgens schema vertrokken. De piloot kondigde aan dat we zouden gaan taxiën en waarschuwde ons voor de 'bumpy ride' zoals hij het noemde. Ik denk dat hij bedoelde een 'bumpy flight' want dát werd het uiteindelijk, maar dat bleek later!

Het opstijgen ging eigenlijk wonderwel gewoon goed en niet enorm heftig qua bewegingen of zo. Eigenlijk bijna helemaal niet. Dus dat was fijn. 

So far so good! 

Maar gaande weg de vlucht leek Poly ons toch nog achterna te komen, want eigenlijk heel de vlucht was onrustig. En de laatste 5 uur hebben we turbulentie gehad! Ongelogen! Nog nooit zo'n vlucht meegemaakt. Telkens de co-piloot door de speakers dat we weer die riemen aan moesten snoeren want daar kwamen de 'bumps' weer. Mijn hemel....! Ikzelf heb wel vaker last gehad van turbulentie en dat vond ik doodeng zeker wanneer je van die klappen voelt en met het toestel zakt zeg maar. Nu was dat niet het geval gelukkig en daardoor ook minder angst, maar lichamelijk niet minder ongemakkelijk voor deze Reporter. Want door het bijna constante schommelen van het toestel had ik heel de tijd het gevoel of ik in een achtbaan zat. Niet te doen gewoon. Met als gevolg dat ik steeds misselijker werd.... om uiteindelijk toch maar het afvalzakje er bij te pakken. En uiteindelijk ook overgegeven! Heb ik dat....! Wat voelde ik mij rot zeg. En we zaten dicht bij het toilet met een soort van zoet luchtverfrissersluchtje dat telkens naar buiten kwam als er iemand van de wc afkwam, wat mijn misselijkheid geen goed deed. En dan is een vlucht van 12 uur lang kan ik je vertellen....

Rox en Niek hadden ook veel last van de turbulentie, maar waren gelukkig niet zo ver dat ze moesten overgeven. Marcel die normaal gesproken ook heel gevoelig is voor achtbanen en snel zeeziek wordt bijvoorbeeld had nergens last van! Hij verbaasde sowieso met 'afwijkend' gedrag, want waar Marcel normaal gesproken slaapt waar hij staat en we het ongelogen al een keer mee hebben gemaakt dat hij al sliep toen hij was gaan zitten in het vliegtuig en iedereen om hem heen nog met de handbagage in de lockers bezig was, heeft hij deze vlucht het minst van ons allemaal geslapen! Hij was gewoon heel de tijd wakker, hoedan? Haha. 

Uiteindelijk aangekomen op Singapore en daar met een tussenstop door naar Medan gevlogen. We made it...! 

Wel apart zeker voor Marcel om uiteindelijk dus op Sumatra te landen. Als je het landschap van Sumatra bekijkt vanuit het vliegtuig zie je gelijk aan de palmbomen bijvoorbeeld dat we in Azië aankwamen. Heel anders dan bijvoorbeeld Zuid-Europa waar ook palmbomen staan natuurlijk.

Opgehaald door de Nederlands sprekende gids en chauffeur en naar ons hotel in Medan gereden. Vanmiddag hadden we hier verder niets op het programma om bij te komen van de vlucht en een beetje te acclimatiseren. We zijn zelf in de middag een wandeling gaan maken in Medan.

Wat hier opvalt is het verkeer. Druk, veel getoeter (want de auto's hebben bijna allemaal geblindeerde ramen, dus bedanken of wat ook doen ze door te claxonneren want de chauffeur kun je niet zien zeg maar). En de vele brommers en scooters.  Wat verder opviel was dat wij opvielen bij de lokale bevolking hahaha. Er werd naar ons gelachen, geroepen, gezwaaid en getoeterd. Schoolmeisjes stonden een beetje verlegen te giechelen en te zwaaien, en zelfs foto's en filmpjes van ons te maken. We waren dan ook de enige toeristen op straat. 

Na deze wandeling in het hotel nog wat gedronken bij het zwembad en daarna lekker gegeten. Onze eerste nasi goreng en gado gado. Pittig, maar hoe fijn.

Tot blogs of vlogs, want zie ook onze video's bij het tabblad Video's!