'Alle vier ingeburgerd....!'

Vandaag vertrokken wij uit Yogjakarta om naar Malang te gaan. Malang ligt hoger gelegen, in Oost-Java, waarvandaan we over twee dagen de Bromo vulkaan zullen bezoeken. Malang is een stad waar nog steeds veel gebouwen uit de koloniale tijd zijn, welke wij hopelijk morgen met een stadswandeling met extra privé gids zullen gaan ontdekken.

Omdat de afstand Yogjakarta naar Malang ongeveer 400 kilometer is, hebben we de afstand in tweeën geknipt: we doen een stuk met de trein (sneller) en een deel met de auto. We werden vanmorgen vroeg om 06.00 uur (!) opgehaald om op Yogjakarta de trein van 06.45 uur te nemen naar Jombang. We hadden geen idee wat we bij ‘treinen’ in Indonesië konden verwachten. Maar dat viel alleszins mee! Het was een mooi modern station van waar we vertrokken. En de trein zelf was ook helemaal van deze tijd. Met airco. En met veel Nederlanders die met ons mee reisden hahaha! Hele wagon was bijna Nederlands en Belgisch. Op Java komen we sowieso meer Nederlanders tegen. Waar we op Sumatra zo’n beetje de enige Nederlandse toeristen waren, moeten we hier af en toe weer op ons taalgebruik letten. Soms wel jammer…

De treinreis duurde 3 uur en ging dwars door het Javaanse landschap wat bijna voor 100% bestaat uit sawa’s. Sawa’s, sawa’s en sawa’s….. kilometers landschap met alleen maar dit beeld. Prachtig. We hebben zo goed en kwaad als dat kon geprobeerd foto’s van uit de trein te nemen (door het raam) en het aan ons voorbij bewegende landschap vast te leggen. Ondanks dat de omstandigheden dus niet perfect waren, vind ik dat wij toch nog mooie foto’s van het landschap onderweg hebben kunnen maken (en zelfs video’s van de trein en het landschap).

Uiteindelijk dus zoals gezegd na 3 uur aangekomen op stations Jombang. Hier fijn weer even de benen strekken om zo de minivan weer in te stappen met onze chauffeur voor het laatste stukje naar Malang (ongeveer 3 uur rijden). Maar we gingen niet eerder de auto in voor we even alle vier naar de toilet waren geweest. En ja hoor…..we hebben allen de mijlpaal bereikt en zijn nu alle vier totaal ingeburgerd, want ook Roxy is vandaag na twee weken Indonesië de drempel over gegaan en heeft gebruik gemaakt van de ‘toilet jongkok’ of te wel hurktoilet! Hahaha! Mijn god! Je hebt hier in Indonesië bijna overal hurktoiletten, en weinig gewone toiletten, de zogenaamde ‘toilet duduk’ (in openbare ruimtes en restaurants dan he, in hotels uiteraard gewone zittoiletten). Het is even een dingetje, maar Niek en ik (want voor Marcel geldt dit ‘probleem’ eigenlijk niet) hadden ons er al snel overheen gezet dat hurken it is hier. Niek kon ook heel goed uitleggen wat de te volgen techniek is, niet alleen in woord, maar ze deed de ‘hurk’ voor ons centraal gewoon even voor. Ik heb dat voorbeeld snel gevolgd en ja al doende leer je. Behalve toen ik diarree had (en sowieso met de grote boodschap) niet, want dat is effe een brug te ver. Maar met de kleine boodschap gaat ie ok inmiddels. Maar Roxy kreeg dat idee tussen haar oren gewoon niet goed. Ze ging het gewoon niet doen! Liever alles ophouden en uren wachten tot er wel een ‘toilet duduk’ was, of wij in het hotel waren. Maar vandaag heeft ze de stap gezet! Want ja als je moet, dan moet je soms. Bij het station was ook een hurktoilet en daar kreeg ze het mentaal nog niet voor elkaar, maar verderop bij een benzinepomp nog een poging gewaagd om te kijken of daar een zittoilet was en toen dat niet zo bleek te zijn, heeft ze ‘m genaild! Hahahaha! Yoehoeeee! Ik moet zeggen dat dit ook een schoon toilet was, wat zeker mee werkt, want tjonge jonge jonge we hebben toch wc’s gezien…. Eigenlijk niet te doen. Maar goed die hurk dus. Het is niet meer dan een gat in de grond en daarnaast is dan een grote bak met water met een emmertje. Dat emmertje vul je dan met water en daarmee spoel je de boel door. Je moet er gewoon niet bij nadenken. Zelfs ik met mijn soort van smetvrees heb het los gelaten. Want ja dat emmertje (met een handvat) heeft iedereen in zijn handen….. niet over nadenken hahaha. En wij nemen gewoon wc papier mee trouwens. Dus we spelen wel een beetje vals. Want de echte Indonesiërs spoelen de boel af met een slang. Dat je ook denkt hoe dan? Maar alle vier wat dit betreft ingeburgerd dus. En we hadden het er onderweg over, volgens mij is het hier gewoon wel 10 keer beter dan in Frankrijk waar je deze hurktoiletten ook hebt, maar dan zonder water om de boel weg te spoelen, toch?

Goed, dus de minivan in en met de chauffeur verder op weg naar Malang. De chauffeur heeft de weg die wij afgelegd hebben met de trein trouwens achter ons aan gereden (of liever gezegd voor ons uit gereden). Wij zijn vanmorgen opgehaald door een collega van hem, zodat onze chauffeur alvast onderweg kon naar het station Jombang waar hij ons dus weer van de trein heeft opgepikt. Verder met hem de route naar Malang afgelegd. Gelukkig ‘maar’ 3 uur rijden met hem, want waar wij in Sumatra een kei van een chauffeur hadden, krijgen wij van hem een ‘kei’ in onze maag. Wat rijdt deze man slecht zeg. Bah, bah! Gas, remmen, gas, remmen, en dat op een stuk weg waar je gewoon door kan rijden. Dat wij alle vier niet kotsmisselijk de minivan uit zijn gerold vonden wij in Sumatra een godswonder, want daar waren de wegen echt zo bizar met haarspeldbochten etc. Maar hier met deze man op relatief vlakke wegen is het wel bijna prijspakken hoor. Bij elke rit met deze chauf soort van raar in onze maag. Marcel is al van voor naar achter bij Danique gaan zitten. Zoeken naar de beste plek in de auto. Pff….. en we moeten nog een paar dagen met deze mijnheer. Dat is wel afzien kan ik jullie melden. Aan het overig verkeer kan het echt niet liggen, want zoals ik al eerder heb beschreven kan dat eigenlijk niet fout gaan hier. Iedereen is hoffelijk en geduldig en behulpzaam en laat elkaar er door. Dus dat is geen reden tot paniek-remmen zou je zeggen. En je wordt hier aan alle kanten in het verkeer ook geholpen. Zo staan er bijvoorbeeld bij drukke kruispunten ‘verkeersregelaars’. En dan niet van die officiële die wij kennen zeg maar, maar gewoon een particulier die met een vlaggetje en een fluitje het verkeer gewoon regelt. Hij laat auto’s vaart minderen en hij zorgt voor voorrang van sommige auto’s. En de verkeersdeelnemers die door deze man (altijd mannen) geholpen worden geven hem dan een fooitje. Dan is de auto qua snelheid geminderd op het kruispunt, en kan dan met hulp van de man bijvoorbeeld afslaan of invoegen. En dan doet de bestuurder het raampje open en geeft de ‘verkeersregelaar’ wat geld. En dat allemaal op wegen midden in een stad waar strepen op de weg staan, maar die vaak niet gelden. Want het gedrag van de verkeersdeelnemers bepaalt met hoeveel banen je kunt rijden. En alles gaat vloeiend. En de brommers en scooters rijden even vloeiend mee. En best hard. Het viel mij op vandaag bijvoorbeeld dat de brommers nauwelijks remmen. Het verkeer gaat allemaal zo vloeiend dat er geen reden is om te remmen. Je rijdt gewoon met de stroom mee, dan komt alles goed…..

Vanmiddag aangekomen in Malang en nog bij het zwembad gelegen. De dag weer ingekort. We zouden vandaag onderweg weer naar een waterval gaan (op Sumatra ook twee watervallen bekeken). Maar omdat we het al zat waren voor de dag van vandaag (heel vroeg op, treinreis en reis 3 uur in de minivan naar Malang), en het pompen van de chauffeur zéker zat waren, hebben we de waterval niet gedaan.

Heerlijk gegeten in Malang bij Hotel Tugu. Een schitterend hotel in koloniale stijl, waar je geweldig kunt eten. Binnen is het net een museum omdat er allerlei door de eigenaar verzamelde voorwerpen tentoongesteld staan. Niek heeft hier eindelijk haar lontong (plakrijst) kunnen eten. Een gerecht wat hier helaas niet vaak op de kaart staat. We hebben alle vier genoten van het eten.

Morgen stadstour Malang en op naar het gebied van de Bromo vulkaan.

Tot blogs!