'Mr Sawahlunto..!'

Vandaag een speciale dag. Marcels vader is geboren in Sawahlunto en vandaag zijn we naar deze plaats gegaan.

Marcel is de afgelopen tijd heel actief bezig geweest met het uitzoeken van zijn stamboom. En probeerde ook het adres te achterhalen van het geboortehuis van zijn vader. Helaas is hij ondanks vele pogingen daar niet in geslaagd…. Marcels vader is een kind uit een gezin met 13 kinderen, waarvan hij de één na jongste was. Op een tante na van Marcel is iedereen inmiddels overleden. En deze tante is de jongste van de kinderen en had als familielid helaas ook geen bruikbare informatie over het geboortehuis. Marcel heeft in zijn zoektocht wel allerlei andere info gevonden over zijn opa en over een deel van de familie die bijvoorbeeld tijdens de Bersiap tijd is vermoord. De informatie heeft hij van internet en familieleden zoals zijn neef Ruud. Verder is hij zelfs naar het Nederlands Indisch archief geweest in Den Haag. Ook heeft een studiegenoot van onze Indonesische les hem geholpen. Deze man heeft vaker voor anderen informatie gezocht voor stambomen etc. Dus van alle kanten hulp en zelf onderzoek, maar nogmaals helaas geen adres gevonden van het geboortehuis.

Marcel heeft ook contact gehad met een achterneef Ferry Wijshijer die op Nieuw-Guinea priester is. Ook hij kwam in de archieven niet verder. En heeft op zijn beurt een pater hier in Sawahlunto gecontacteerd en gevraagd te helpen in de zoektocht. Ook dat leidde niet tot extra info. Wel hebben we de kerk van pater Kus in het centrum van Sawahlunto gevonden.

Sawahlunto is een plaats die bekend staat om de steenkoolwinning. In 1869 is ontdekt dat hier steenkool in de grond zit en is onder leiding van de Nederlander Willem Hendrik de Greve begonnen met de winning. De winning heeft geduurd tot 2002. Marcels opa is opzichter geweest van de steenkoolmijn, de Ombilin mijn. In het huidige Sawahlunto is er een steenkoolmijn museum waar wij vandaag naar toe geweest zijn. Allereerst nog een laatste poging gedaan bij dit museum om te kijken of ze hier nog extra informatie over Marcels opa hebben in de archieven. Onze gids heeft daar uiteraard bij geholpen. De mensen van het museum waren heel geïnteresseerd en behulpzaam en hebben ondanks dat het hier nu zaterdag is, het archief gelicht en gekeken of de naam Wijshijer te vinden was. Maar helaas, geen geluk.

Het museum verder bezocht, dat bestond uit een deel van een keukenmuseum (deel van dit complex waar de keuken was waar het eten voor de 7000 arbeiders, soms dwangarbeiders, voorbereid werd), en tunnel en een spoorwegmuseum. Als arbeiders werkten in de mijn voornamelijk gevangenen vanuit heel de archipel aangevuld met contractarbeiders.

We zijn ook in de tunnel geweest. Heel apart om hier te staan. Bedenkend dat Marcels opa hier dus gewerkt heeft. Mooi.

Bij het spoorwegmuseum raakte Marcel in gesprek met andere bezoekers. Toen bleek dat een moeder van een dame die hier nu was de achternaam heeft ‘Rademakers’. En het toeval wil dat de moeder van Marcels neef Ruud ook de familienaam Rademakers heeft! Toeval of niet… helaas geen tijd om hier ook nog een stamboom over op te zetten Ruud, sorry 😊.

Hierna zijn we het centrum van Sawahlunto in gegaan. Heel bewust alles in ons opgenomen, want het is natuurlijk ondanks dat we het adres dus niet kennen, wel bijzonder om in ieder geval in de geboorteplaats van Marcels vader en voorouders te zijn. Het is een lief plaatsje, waar de steenkoolmijn heel prominent aanwezig is. De steenkoolmijn hier staat trouwens sinds 2019 op de Unesco werelderfgoedlijst. Mooi….

Wij hebben bij een plaatselijke ‘rumah makan’, wat ‘eethuisje’ betekent, geluncht. Ook hier weer alleraardigste mensen die gewoon wat lekkers voor je maken. Heerlijke nasi goreng met ei en patatjes gegeten. Ook hier probeerde de gids trouwens via de lokale mensen informatie te achterhalen over Marcels opa en vader. De eigenaar van dit eettentje wist te vertellen dat hij een tijd geleden ook Nederlandse mensen met een link met de steenkoolmijn geholpen heeft. En hij wist te vertellen dat er verder op twee huizen zijn die door opzichters van de steenkoolmijn vroeger bewoond werden! Zou het dan toch….? Hij wilde ons de weg wel wijzen. Dus met hem in de minivan even verderop gereden naar de twee opzichtershuizen. We mochten in beide gevallen in de huizen naar binnen. Zo gastvrij. Het eerste huis is nu een vakantiewoning voor directeuren van grote bedrijven. Het tweede huis is het huis van de tweede burgemeester van Sawahlunto. We zijn zoals gezegd in beide huizen binnen geweest (eerste schoenen uit). En ook hier weer bewust gevoeld. Raar om hier te staan, want het zou kunnen, maar heel goed ook niet….. Want het waren grote huizen en hoewel Marcel heeft terug gevonden in allerlei archieven dat zijn opa een opzichter was in de mijn, vraagt hij zich wel hardop af of hij zo’n hoge functie had dat hij inderdaad echt in een van deze grote huizen heeft gewoond. We weten het niet…..

In de middag weer terug naar het centrum en heerlijk rond gelopen. We voelen ons hier goed. En Marcel nog meer. Hij is blij hier te zijn. En dat zijn wij met hem….

NB: note van de redactie: enkele redactieleden hebben de reporter er op gewezen dat er wel gerapporteerd is over de diarree van Roxy, maar niet over de afwijkende ontlasting van de reporter zelf. En dat moet ook vermeld worden, vinden zij. Dus bij deze: ook de reporter had een paar dagen geleden in de ochtend last van diarree! Pfff….. heel de dag kaakjes gegeten en veel rijst. De volgende dag was het over. Gelukkig. Alleen kan ze nu nog steeds niet poepen...

Tot blogs!